Psychomotoriek
Psychomotoriek (ook wel kinderkine) is letterlijk gezien een therapievorm die door middel van bewegen en ervaren een invloed beoogt op kinderen en jongeren met psychosociale of psychische problemen. Al bewegend en spelend wordt het kind in staat gesteld te uiten wat het niet in woorden kan uitdrukken en kan het oefenen met nieuw gedrag.
Deze therapie speelt in de 3 luiken:
Motoriek
- Motorische ontwikkeling
- Coördinatie
- Lateralisatie
- Handvaardigheid
- Schrijven
- Lichaamsschema
- Ruimtelijke oriëntatie
Cognitie
- Korte en lange termijn geheugen
- Visuele en auditieve perceptie/verwerking
- Leerstijl
Sociaal affect
- Relatievorming
- Zelfbeeld
- Beheersing
- Ontspanning
- Communicatie
- Contextgebonden aangepast gedrag
Motoriek ontwikkelen
Dagelijkse context (input), therapeutische input en vooraf bepaalde genetische factoren beïnvloeden deze 3 luiken en leiden zo tot een bepaald gedrag (output). De behandeling speelt hierop in via functionele training, psychomotorische therapie en educatie (kennis en inzicht verwerven).
In de praktijk wordt psychomotoriek vaak als een breder begrip gebruikt waarbij men doelt op de beïnvloeding van de algemene ontwikkeling. Hier wordt er meer nadruk gelegd op het opdoen van verscheidene ervaringen. Het bereiken van het doel en de weg er naartoe staat hier meer centraal dan het de analytische uitvoering van één specifieke beweging.
Hier wordt wel nog steeds uitgegaan van de wisselwerking tussen het denken, voelen en het bewegen (motoriek).
